او

در بسیاری از مواقع ، تکلیف انسان روشن است

تکلیف ، اقامه نماز یا گرفتن روزه است

اما گاهی همین گرفتن روزه با مریضی همراه می شود

از یک سو ماه مبارک رمضان است و روزه واجب

از سوی دیگر مریضی است که روزه را حرام می کند

مخصوصا اگر تشخیص مضر بودن روزه نیز بعهده مکلف باشد

این تضاد در تکلیف ، آدمی را گیج می کند

این یک مثال ساده ای است که اتفاقا باعث اشتباه زیادی هم می شود

بسیاری با وجود حرمت روزه ، روزه را می گیرند و علاوه بر باطل بودنش مرتکب معصیت هم می شوند

چه باید کرد؟

چگونه باید در هنگام تضاد در تکلیف ، تکلیف واقعی را شناخت؟

واقعیت اینست که حل این معما با خود مکلف است

این مکلف است که باید فارغ از نظرات این و آن ، خود را در محضر خدای متعال قرار دهد

و موضوعی را که حکم خداوند بر آن استقرار می یابد تحلیل نماید

و آنگاه خود تشخیص دهد که آیا باید روزه را بگیرد یا نگیرد؟

در اینجا حتی نظر پژشک نیز صرفا جنبه راهنمایی خواهدداشت و نمی تواند ملاک برای حرمت یا وجوب روزه باشد

این مثال ساده می تواند برای احکام پیچیده نیز مورد استناد و استفاده قرار گیرد

باید خودمان را دائما در محضر او قرار دهیم و خود را از هوای نفس و خواست دیگران برهانیم

... تا او راهنمایان باشد و راه را از چاه تشخیص دهیم